Selecteer een pagina

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik niet het grootste bèta-inzicht aan de dag leg. Sterker nog, mijn broers bescheuren zich nog altijd om de natuurkundige theorieën die ik erop na hield vroeger… Ter illustratie: iedere plafondventilator zou volgens hen moeten exploderen als wat ik in mijn hoofd bedacht had waar was. Maar zeg nou zelf, de buitenkant van de bladen moet toch een groter rondje maken dan de binnenkant.. dan moet hij toch sneller draaien om de binnenkant bij te houden?! 😉 Inmiddels zie ik – tot op zekere hoogte – mijn kromme gedachtegang in, maar eerlijk is eerlijk bèta vakken zijn nog steeds niet aan mij besteed. Kun je je voorstellen wat er in mijn brein gebeurde toen onze oudste dochter aankondigde niet alleen te kiezen voor het Natuur & Gezondheid profiel met biologie en scheikunde, maar daar ook nog Wiskunde B en Natuurkunde bovenop gooide… Kortsluiting!! Tot nu toe had ik haar altijd prima kunnen helpen met huiswerk als dat nodig was, maar die tijden waren duidelijk voorbij. Een confronterend moment, want is mama niet altijd de persoon waarbij je met alles terechtkan, die overal een oplossing voor heeft, die alles weet…? Op dat moment realiseerde ik me dat ik weer een ontwikkelingsstap doormaakte. Nee, ik zou niet alle antwoorden meer hebben. Sterker nog, mijn dochter zou – voor zover ze die illusie nog had – ervaren dat ik niet alles weet. Maar dat betekende niet dat mijn rol uitgespeeld was op dit vlak. De veranderde omstandigheden vroegen om een nieuwe invulling van mijn rol. Ik kan zorgen dat ze genoeg energie heeft tijdens het leren. Ik kan haar helpen te relativeren als het even niet lukt. Als de spanning oploopt, kan ik er zijn voor de ontlading. Als de druk te groot wordt, kan ik zorgen voor decompressie… Hmm, misschien dat er toch wat bèta-vaardigheden zijn blijven hangen uit mijn middelbare school tijd! 😉

Hoe ben jij de laatste tijd gegroeid in de rol waar je in zit?