Je bent op een feestje. Je raakt in gesprek met mensen die je niet kent. Dan is het eigenlijk wachten tot het moment dat hij komt. Dé vraag. Hij kan in verschillende vormen gesteld worden, maar in de basis komt hij hierop neer: wat doe je voor werk? De vraag is eigenlijk vergelijkbaar met het praatje over het weer. Het is een veilige gespreksstarter… Toch? Of misschien niet? Ik heb genoeg mensen ineen zien duiken toen ze de vraag kregen. Iemand die thuisblijft voor de kinderen en in antwoord op de vraag een bijna verdedigend, verontschuldigend verhaal afsteekt. Iemand die langdurig ziek is en zich bijna verplicht voelt zijn medische dossier toe te lichten om te verklaren waarom hij niet werkt. Iemand die met pensioen is, ‘maar nog aan het kijken is wat voor vrijwilligerswerk hij gaat doen’, want stel je toch eens voor dat je ‘niets doet’.
Wie we zijn, is in onze maatschappij 1-op-1 gekoppeld aan wat we doen. En voor veel mensen zijn die twee ook nauw met elkaar verbonden, maar het is geen wiskundige vergelijking waarin geldt: wie je bent = wat je doet. Tijd voor een nieuwe, meer inclusieve gespreksstarter! De vragen die ik in mijn werk veel gebruik, blijken ook hier weer goede handvatten te bieden…
- Wie ben je? – Vertel eens iets over jezelf!
- Waar sta je voor? – Wat vind je belangrijk in het leven? Wat is jouw passie?
- Waar ga je voor? – Als je op Oudjaarsavond op de bank zit met een oliebol in je handen en een grote glimlach op je gezicht, waar komt die glimlach dan vandaan? Wat heb je dit jaar gedaan of bereikt?
Wedden dat je genoeg aanknopingspunten hebt voor een goed gesprek!
