Talentontwikkeling. Het is een onderwerp waar ik in de afgelopen maanden voor een project behoorlijk intensief mee bezig geweest ben. In het onderwijs gaat talentontwikkeling eenvoudig gezegd in op de vraag hoe je als school het onderwijs zo goed mogelijk op individuele leerlingen kunt afstemmen, zodat ze meer uit zichzelf kunnen halen en hun talenten optimaal kunnen ontplooien. Het onderwerp gaat me aan het hart, want iedereen heeft talenten gekregen en zou in de gelegenheid moeten zijn om die optimaal te ontwikkelen en in te zetten.
Er zijn allerlei theorieën over hoe je kinderen, maar ook volwassenen kunt helpen hun talenten te ontplooien. Er zijn vele studies naar gedaan en boeken over vol geschreven. Uit al die theorieën en filosofieën is er een aspect waar ik onlangs direct mee geconfronteerd werd. Tijdens een korte vakantie in het buitenland deed zich voor onze kinderen de gelegenheid voor paardrijles te volgen. Paardenfluisteraar zou ik de dame in kwestie niet direct willen noemen, maar duidelijk was dat ze werkte vanuit een nauwe band met het paard. Oudste dochter – die gek is op paarden en inmiddels al wat paardrijlessen gevolgd had op een reguliere manege – was als eerste aan de beurt. Na een duidelijke uitleg en concrete aanwijzingen, stapte ze op het paard. Toen ze twee rondjes door de bak gemaakt had, gaf de dame aan dat ze nu op haar knieën op het paard mocht zitten, terwijl het paard liep. Na een vertwijfelde blik naar papa en mama besloot ze het er toch maar op te wagen… en het lukte! Een volgende opdracht volgde… telkens een stapje moeilijker, tot ze uiteindelijk na drie lessen op de rug van het paard kon staan, terwijl het liep! Wij stonden versteld van de vorderingen die deze dame in zo’n korte tijd had weten te realiseren. Wat was haar geheim? Ja, ze had jarenlange ervaring, ze was duidelijk, straalde rust uit, gaf heldere instructies, maar al die dingen samen maakten nog niet hét verschil. Dochterlief verwoordde het heel mooi: ‘ze gaf me zoveel vertrouwen, ik twijfelde helemaal niet of ik het wel zou kunnen!’.
De Griekse filosoof en wetenschapper Aristoteles zei het al: ‘alles wat je aandacht geeft groeit’. Hij was tot de conclusies gekomen dat alles in de natuur ‘potentie’ heeft. Zo heeft het zaadje van een beuk de potentie om uit te groeien tot een boom. Datzelfde geldt voor mensen, voor kinderen. Vertrouwen geven gaat nog een stapje verder. Je laat de ander voelen dat jij gelooft dat hij/zij iets specifieks kan bereiken. Wat een belangrijke taak voor ouders, voor leerkrachten, voor pedagogisch medewerkers, maar ook voor leidinggevenden, voor bestuurders, voor iedereen eigenlijk die werkt met mensen.
Kun jij vandaag het verschil maken door iemand vertrouwen te geven?
