Ons leven wordt deze dagen beheerst door één woord… corona. Buiten, maar ook binnen word je overal geconfronteerd met de effecten van dit virus. Ontsnappen is niet mogelijk, zelfs als je (nog) gezond bent, heeft het virus je in zijn greep. Wat je ook doet, alles wordt beïnvloed door COVID-19. Ik ben vast niet de enige die af en toe de neiging heeft een bekende commercial uit 2002 te quoten: ….NU EVEN NIET! Nu alleen even ons veilige coconnetje thuis, geen nieuwe RIVM-cijfers, geen schrijnende ziekenhuisberichten, geen zorgen over al die ondernemers die hun met zorg opgebouwde bedrijven kapot zien gaan… Soms doet het gewoon even teveel pijn, valt het relativeringsvermogen weg en komt het te hard binnen. Ook mijn werkelijkheid is dat mijn werkzaamheden op een laag pitje staan en mijn dagelijks werk nu vooral bestaat uit het managen van de kinderen, het schoolwerk, de virtuele sociale contacten van de kinderen en oh ja, het huishouden (want 24/7 met vijf mensen en een hond in huis vraagt toch ook wat extra aandacht). Klagen hoor je me zeker niet, we zijn (nog) gezond, de zon schijnt en laten we wel wezen, de Maslow piramide staat – hoewel op fronten wat beschadigd – nog steeds overeind. Er zijn zoveel mensen die het nu veel zwaarder hebben. Laten we daar met elkaar oog voor hebben! Ik denk deze weken regelmatig aan de spreuk die mijn oma in de woonkamer had hangen: ‘Kleine vriendelijkheden veraangenamen het leven’. Zo waar, juist ook in deze tijden! Een bloemetje voor een alleenstaande buurvrouw, een vriendelijke groet op straat (ja, dat kan écht nog steeds, ook op 1,5 meter afstand!), een kaartje naar een kind dat jarig is in deze periode en ga zo maar door. Wees creatief! Laat je inspireren door de vele positieve verhalen die onder andere op social media voorbijkomen. Kijk voorbij het virus, kijk naar de mens. We zijn nog steeds allemaal dezelfde mensen, met dezelfde behoefte aan contact. Ja, daarvoor gelden nu restricties (en laten we ons daar in vredesnaam allemaal aan houden!), maar kijk vooral ook naar wat nog wél kan in plaats van te klagen over wat níet kan. Als we allemaal zo in de wedstrijd zitten, slaan we ons hier doorheen en zou deze crisis ons zelfs nog positieve dingen kunnen leren. Over leerpunten gesproken, ik werd deze week geconfronteerd met het feit dat ik van mijn dochters nog veel kan leren… Toen oudste dochter heel attent vroeg of ik nog wel een beetje aan mijn eigen werk toe kwam, gaf ik aan dat ik mijn werkzaamheden tijdelijk op een laag pitje had gezet. ‘Ondernemers hebben nu wel iets anders aan hun hoofd’, was een van mijn argumenten. Een zeer bedenkelijke blik volgde…. ‘Maar mam, jij bent toch van het ‘helder communiceren, beter organiseren’? Dat is toch juist wat iedereen nu nodig heeft?! Bij die ene persconferentie was ook verwarring over tot wanneer de maatregelen zouden gelden. Volgens mij kan je nu juíst heel veel doen!’ Dusss…
